Perikel: blij met Blokker en Fitbit

Perikel: blij met Blokker en Fitbit

Er wordt me wel eens verweten dat alle Perikels negatief zijn. En dat is natuurlijk ook zo. Want ik wijs de lezer er graag op hoe niet-klantgericht veel winkels, leveranciers, verkopers en bedrijven vaak zijn. Maar goed, met het oog op de kerstdagen: nu op speciaal verzoek een positieve Perikel. 


Blij met Blokker

Ja, ja het staat me goed. De lezers die me beter kennen, weten dat ik sinds paar jaar een baardje laat staan. Een soort eendagsbaardje. Begonnen uit een (heel) klein beetje laksheid en uitgegroeid, letterlijk en figuurlijk, tot een dagelijks terugkerend fenomeen. Aangemoedigd door vele dames die vinden dat het me goed staat (reageren mag). Zo’n korte baard moet wel bijgehouden worden. Daarvoor kun je naar een barbershop of je doet-het-zelf met een baardtrimmer. En dat laatste doe ik dus. Begin van het jaar had ik een nieuwe trimmer nodig. Dus ik naar Blokker en een Philipstrimmer gekocht.

  Met accu, dat wel. Nu hoef ik niet alle apparatuur met een accu. Soms is dat wel handig, maar voor mij hoeft dat echt niet voor alles en nog wat. Ook niet voor een baardtrimmer; die accu’s gaan gewoonweg niet lang mee en dan kun je het hele ding weggooien. Maar u begrijpt het wel, er waren geen trimmers zonder accu meer te krijgen. En dus kocht ik er een mét accu. En u begrijpt ook wel dat die onlangs stuk ging. Althans, hij werkte nog prima, maar de accu wilde niet meer oplaaien en hij deed het ook niet met adapter. Dus ik terug naar Blokker.

  Sorry, geen bonnetje. Er zat nog garantie op. Dus ik zoeken naar het bonnetje. Hiervoor een hele stapel privé-administratie moeten doorworstelen. Het grote voordeel: mijn kantoor eindelijk eens opgeruimd. Ik kwam bonnetjes en garantiebewijzen van drie jaar oud tegen… pfff…. De bon van Blokker zat er echter niet tussen. Ik moest tóch een nieuwe trimmer hebben en dacht: “Eigen schuld, dikke bult, dan koop je maar een nieuwe”. De fiets op en naar Blokker. Ik zoek een nagenoeg dezelfde trimmer uit en loop naar de kassa.

  Een vriendelijke kassajuffrouw. Ik waagde het er maar op en zei tegen een heel vriendelijke kassajuffrouw: “Ik heb begin van het jaar een trimmer gekocht, waarvan de accu nu al niet meer oplaat. Ik heb echter geen bonnetje meer.” Ik zag de juffrouw kijken en denken: “Het staat hem anders heel erg goed, die wat langere baard”. Dat zei ze echter niet. 🙁 In plaats daarvan zei ze wel: “Ik zal mijn leidinggevende even bellen wat we kunnen doen”, en ze belde haar leidinggevende die achter in het magazijn bezig was. Tijdens het gesprek vroeg ze me of ik indertijd gepind had; dat wist ik niet meer.

  Ongekende service. Hoogst verbaasd was ik toen de juffrouw (of zeg je tegenwoordig gewoon mevrouw?) de telefoon oplegde en zei dat ze hem wel gewoon wilde ruilen. Zonder bon en zonder ander aankoopbewijs. Wow! Dat is nog eens service.

  Dus: Blokker moet blijven. Geweldig is dat toch? Moeten alle winkels dit nu zo doen? Natuurlijk niet want er zullen altijd mensen zijn die er misbruik van maken. Maar ik word er wel heel blij van. Het maakte ook verder niet uit dat ik lang moest wachten totdat de juffrouw/mevrouw me uiteindelijk geholpen had. Er stonden drie mensen aan de kassa en ze was maar alleen in de winkel. En dat vond ík helemaal niet erg. Dus? Blokker moet blijven! Ze hebben het niet makkelijk en de familie heeft er al veel geld in gestoken. De kans blijft echter groot dat Blokker uit het straatbeeld gaat verdwijnen. De winkelketen staat sinds een tijdje te koop. Waar moeten we dan met z’n allen naar toe? Naar de Hema, waar het ook slecht gaat? Misschien toch maar allemaal ietsje minder op internet kopen en de winkeliers wat meer gunnen.

Blij met Fitbit

A litle bit fit with Fitbit. Begin dit jaar hebben mijn levensgezellin en ik een Fitbit gekocht. U weet wel, zo’n acitvitytracker die je meer bewust maakt van hoeveel je beweegt op een dag. Stappen, sporten, hartslag, trappen lopen enz. wordt allemaal gemeten en je kunt elke dag zien hoe actief je bent geweest. Als je een zittend beroep hebt zoals ik, dan helpt die bewustwording wel degelijk.

  Pech gehad. Op de Fitbit Charge 2 van mijn vrouw zat plotseling op onverklaarbare wijze (waarschijnlijk van het schilderen, verven of schuren) een kras op het glas. Jammer, maar ook nu: eigen schuld, dikke bult. Je hebt het tenslotte zelf gedaan en Fitbit kan daar ook niets aan doen. Ik heb toch maar een mailtje gestuurd en gevraagd of het glas misschien vervangen kon worden en zo. Binnen één dag had ik antwoord. Het glas kan niet vervangen worden! Of ik wel even een foto kon maken en die naar hun toe kon mailen. Ik moest wel een ‘case-nummer’ aan de foto toevoegen. Dit een paar dagen later gedaan? En wat denkt u? Na twee dagen viel er een nieuwe Fitbit in de bus! Wow! Dat is service of niet?

Nu hoeven echt niet alle winkeliers dat te doen, maar ik word er wél blij van!

Amerikaans?

Een te klein fietsje. Het doet me denken aan een voorbeeld uit de marketing literatuur. Een moeder koopt voor de verjaardag van haar dochtertje een klein fietsje in een typisch Amerikaans warenhuis. Het fietsje blijkt echter net te klein en de vader (wie anders?) wordt er op uitgestuurd om het fietsje te ruilen. Hij loopt in de winkel recht op de klantenbalie af en zegt dat zijn vrouw vorige week hier het fietsje heeft gekocht en dat hij dat nu wilt ruilen. De medewerker kijkt hem wat verward aan en roept de manager. Die zegt: “We zullen kijken wat we doen kunnen, meneer. Wilt u maandag misschien terugkomen?”

  Wow, dat is service! Thuisgekomen moppert hij tegen zijn vrouw dat ze hem niet meteen konden helpen. Dan blijkt dat hij naar het verkeerde warenhuis is gegaan. En daar verkopen ze helemaal geen fietsjes. ‘s Maandags gaat hij met lood in zijn schoenen naar de winkel. Daar staat een iets groter fietsje op hem te wachten. De manager is het fietsje bij de concurrent wezen ruilen.

Nu hoeven echt niet alle winkels dit te doen, maar ik word er wel héél blij van.

Fijne feestdagen…

Related posts